Алаң

Қаланы күңіренткен жалғыз қарға

шыршаны айнала жүгірген өзімді есіме салады...

әлдеқайда асығатын 

немесе 

асықпайтын...

Мұз құрсауынан қашқан өзен

еркіндікке ұмтылады тамшылап...

Балалар арбасындағы шырылдаған сәбидей...

Оны сүйреген анадай...

Қар бетіне жазылған есімім секілді

қоңыр көшеден баяу ағып барамын.

Өз қолыммен жасаған аққала

балбалға айналып кетердей...

қорқамын...

Төменге кезелген мұз сүңгілері

төбеме шаншылып қалардай...

Жол жиегінде жатқан бір үзім нан

Балалар арбасында шырылдаған сәбидей...

Қаланы күңіренткен жалғыз қарға секілді Отаным...

Шыршаны айнала жүгірген өзімді есіме салады...

Әлдеқайда асығатын...

немесе асықпайтын...

                       Асылан Қуанышұлы