Қытай асханасы немесе бала етін жейтін халық туралы

Қазіргі таңдағы саяси жағдайға байланысты еріксіз бұл халықпен жұмыс жасасуға мәжбүрміз. Қарызымыз бар, Ұлы Жібек жолын жандандыру мақсатында Қазақстан арқылы жол салды деген секілді.

Алайда, біз қаншалықты оларды танығанымен, жақсы білмейтінімізді мойындау керекпіз. Біздің ата-бабамыз өмір сүрген дәстур мен салттан олардың мәдениеті мүлдем басқа. Мыңдаған жылдар бойы қалыптасқан қытайлардың өмірге деген көзқарасы, адамға қарым-қатынасы өзгеше. Мысалы, қытайлар бала етін жейді. Иә, ол рас және оны бір жаман нәрсе деп санамайды. Ал үй жануарларына жасайтын әрекеттері жәй жеуден де жаман.

Дамыған елдердің қатарына кіретін Қытай халқының денсаулық жайлы ойлары біртүрлі. Иә, сол ойлардың арқасында бірнеше жабайы, жыртқыш аңдардың түрлері олардың органдарына деген сұраныстың арқасында әлемдік қызыл кітапқа еніп, жануар түрі ретінде жойылып кетейін деп тұр. Мысалы, олардың ойынша, керіктің мүйізі жыныстық қатынасқа тәбетті арттырады, ал жолбарыстың жыныс мүшесі қатынас кезінде ләззәтті көбейтеді. Осындай сұраныстың арқасында жануарлар жоқ болып кетейін деп тұр.

Ас ретінде бала етін табу оңайға соқпайды. Менің ойымша, тағам ретінде қолдану мақсатында балаларды өлтіруге қарсы Қытайда заң бар болса керек. Алайда, түсік тастаған, аборт жасатқан қыз-келіншектерден қалған балаларды қолдануға қарсы заң жоқ сияқты. Біршама аборт жасататын медициналық орталықтар құрсақтағы шара және балаларды сатады. Ерте аборт жасалған балалар сорпаға қайнатылады. Ал, кеш қалып, дамып үлгерген балалар қуырылған қозы секілді тамақтарға қолданылады.

Әрине, мұндай ақпаратты қазақстандық, ресейлік немесе әлемдік БАҚ өкілдері жаңалық етіп жарияламасы анық. Елдердің Қытаймен байланысы, достық және басқа да қарым-қатынастары дәл сол кезден бастап төмендей бастайды. Алайда, ізденген оқырманға интернет желісінде ақпарат тасып артылады. Жарияланған суреттерде бала еті қолданылып жатқанын байқамау мүмкін емес.

Суреттегі көріністер мен үшін өте жаман және жиіркенішті және кез келген қазақ баласына да дәл сондай әсер қалдыратынына сенімдімін. Дегенмен, қытайлар үшін ол нәрсе француздардың ұлу жеуі немесе қазақтардың жылқы етін жеуі секілді қалыпты жағдай.

Әзірге, қиын жолмен табылатын және өте спецификалық түрде дайындалатын ас ішу әдетін тек бай қытайлар ғана қолдана алады. Денсаулыққа мұндай көзқараспен қарайтын халқтың бізден айырмашылығы жер мен көктей. Бала етін жеуді адами тұрғыда ерсі санаймайтын түсініктен асқан ессіздік бар ма? Бар болса, оның шегі қайда?