«Мен анама әлі қоңырау шалған жоқпын»: Жұмылдырылған ресейліктер шақыру қағаздарын қалай алғанын айтты

21 қыркүйекте Ресей президенті Владимир Путин ішінара жұмылдыру туралы мәлімдеме жасады. Келесі күні әскери комиссариаттардың жанында жаппай жұмылдыруға шақырылған азаматтардың кезегі пайда болып, алғашқы автобустар әскери бөлімдерге кетті. Lenta.ru басылымы жұмылдырылғандардан күн тәртібін қалай тапсырғанын, олардың жауынгерлік тәжірибесі бар-жоғын және одан әрі не күтетінін білді, деп хабарлайды Bugin.kz порталы.

«Мені жұмылдыруға шақыратынын білдім»

Майкл, 23 жаста:

«21 қыркүйек, күні таңертең маған хабарлама келді. Мен мұнда кеше келдім, бүгін мені осында жіберді. Жұмылдырылғанға дейін бармен болып жұмыс істедім.

Достарым мен туыстарым қорықты. Аздап ренжіді. Қазір менде ештеңе жоқ. Эмоция да жоқ. Әрине, бастапқыда таңданып, абдырап қалдым. Неге мен? Мен онда не істеймін? Іштей осы сұрақтар мазалады» - дейді Майкл.

«Анама әлі қоңырау шалған жоқпын»

Вадим, 22 жаста:

«Шақыру қағазы пошта арқылы, 22 қыркүйекте, кешке келді. Мен 23 қыркүйекте таңғы 11-де кеттім. Олар нақты қайда баратынымызды айтқан жоқ.

Жұмылдырылғанға дейін қоймашы болып жұмыс істедім. Мен шұғыл түрде қызметтен өттім. Жауынгерлік тәжірибе жоқ, күндізгі жарыс үйретілді.

Атам менімен бірге әскери комиссариатқа келді. Анама әлі қоңырау шалған жоқпын, бұл анам үшін үлкен қорқыныш болар еді. Ол кеше күні бойы дүрбелеңде болды. Егер мен оған қоңырау шалсам, мүлдем жаман күйде болуы мүмкін».

«Мен қызымды, итімді, ата-анамды сағынамын»

Кирилл, 25 жаста:

«Екі адам келіп жұмылдыру билетін берді. Онда 20-дан 30-ға дейін келуі керек деп жазылған. Сонымен қатар, таңертең сағат онға дейін келуі керек деп айтылған. Жұмылдырылғанға дейін мен монтажшы техник болып жұмыс істедім.

Менде жауынгерлік тәжірибе жоқ, мерзімді қызмет тәжірибесі болды. Менің жауынгерлік дайындығымды объективті түрде бағалай алмаймын. Біз өмір сүреміз-көреміз. Мен бұдан әрі не болатынын білмеймін. Бізге қайда бара жатқанымыз туралы ештеңе айтылмады.

Анам жылады, мені жібергісі келмеді, әкем менімен бірге қолдау көрсетуге келді. Мен өзім бұған сабырлы түрде қараймын. Дүрбелең болған жоқ. Бірақ мен қызымды, итімді, ата-анамды қатты сағынатын боламын. Қалай болғанда да, бәрін осылай тастап кету қиын іс».

«Бұл оқиға болатынын сездім»

Тарас Артемов, сержант, 22 жаста:

«Мені жұмылдыруға шақырды. Бірақ хат келмеді. Жұмылдыруға жататын азаматтар әскери комиссариатқа өздері келуге міндетті. Мен оны нақтылау үшін қоңырау шалдым. Әскери комиссариатқа келу керектігін айтты. Мен бардым, олар баруға дайынсың ба деп сұрады. Мен дайынмын дедім.

Жұмылдырылғанға дейін колледжде Техник-электрик болып оқыдым. Әскерде қызмет еткеннен кейін сол жерге түстім. Енді белгісіз мерзімге академиялық демалыс алдым. Қалай оралсам, солай оқуды жалғастырамын».