Weekend

Қысқа әңгімелер

«Кішкентай баланың аяқ киімдері сатылады, ешқашан киілмеген»

Авторларды қолдау орталығы

mediabugin@gmail.com

Бірде Э.Хемингуей кез келген адамның жүрегінен орын ала алатын ең қысқа әңгіме жаза алатынына бәс тігеді, ол «Кішкентай баланың аяқ киімдері сатылады, ешқашан киілмеген» – деген әңгіме жазып бәсті ұтады. Содан бері әлемнің түкпір-түкпірінде осындай қысқа әңгімесіне бар әлемді сыйғызып, көпшіліктің көңіліне жол тапқысы келетіндер көп-ақ. мен де болмасам да ұқсап бағып, барынша мағынасын тереңдетіп қысқа әңгімелер жаздым.

– Кешіріңіз, үйде шиеттей бала шағам аш отыр, көмектесіңізші!!!
– Кешіріңіз менде де жағдай болмай тұр еді...
Сәлден соң екеуі сыраханада кездесіп қалды...
                                                         ххх
Ол күндегі әдетінше мені еркелетіп оятты. Тұра сала қабіріне жол тарттым...
                                                         ххх
– Сіз болмасаңыз құсалықтан өлер едім, рахмет сізге!!!
– Мен ше? 
– Қош болыңыз!!!
                                                        ххх

''Сүйемін" дедім. Ол көне берді. Мен ырсылдап кеттім. Ол талықсып кетті. Жиіркендім. Бәрі бітті...
                                                        ххх
Әкем келіпті. Сырласып отыр едік. Есік қағылды. Көршім екен:
– Ереке, үйіңе тез бар, әкең қайтыс болыпты...
                                                        ххх
Ол маған мәнді көздерін ұзақ қадап жатып, дыбыс шығара алмай көзін жұмды. Қай антұрған сәбиін қоқысқа тастады екен???
                                                        ххх
Компьютердің алдында күні бойы отырғанымды көріп:
– Жүрші футбол ойнайықшы. - деді бір аяғы жоқ жолдасым...
                                                        ххх

Аборттан кейін. 
– Жаным мұңаймашы бізде әлі бала көп болады. 
– Енді болмайды, дәрігер айтты...
                                                        ххх
– Оңбаған, кетші бар. 
– Қайда? 
– Құшағыма!!!
                                                        ххх
– Кеше ай жылады, көрдің бе?
– Ай жыламайды.
– Соқыр екенсің...

                                                         ххх

1932 жыл.
Анасы бір кесек етті баласы үшін қатты ашыққандардың аузынан жырып алып қалды. Ол баласының енді келмейтінін білмеген-ді. Олар да ештеңе дей алмады.

                                                        ххх

– Немеремді айтам, тілі тәтті ғой шіркін,  мойныма асылып ап "қашан үйге келесің, сағынып кеттім" – дейді тілін бұрап.
– Балаңыз келді ме кеше?
– Түсіме кіріпті...
                                                       ххх
Ол ғашық еді. Аспандағы жұлдызға. Жер сұлуын сүйместен, ұшып кетті...
                                                       ххх
Мен оған сүйетінімді айтуға жасқанам, ал ол менің көздерімдегі тұнып тұрған сезімдерімді көре алмайды... Көзімен әуре...
                                                       ххх
"Бақытты бол", – деді, мен бақытыма балап жүрген жан...
                                                       ххх
– Сен өте әдемісің, сен маған қатты ұнайсың, дедім оның қолынан ұстап тұрып. Дегеніме жеткен соң оған қарағым келмеді...
                                                       ххх
Бөтен үйдің қорасын ашып еді бір қаншық атып тұрып айбарланды. Анадайдан жаңа туған күшіктердің қыңсылағаны естілді. Оның қолындағы шаранасы жылап қоя берді...
                                                      ххх
"Жыламашы, әлі ақ анаң келіп алып кетеді сені" - деді ол көзінің жасын жасырын сүртіп...
                                                      ххх
Сенгенім еді, еркелетіп құшып, есейтіп кетті...