Атқа мінудің пайдасы

Халқымыздың ерекше қастерлеп және жанына жақын тартатын қасиетті түлігінің бірі – жылқы. Тариx деректері бойынша адам баласы жылқыны біздің жыл санауымыздан 3-4 мың жыл бұрын білген және де осы қазақтың ұлы даласы ең алғаш жылқы малын қолға үйреткен жер болып табылады.

Ғалымдардың айтуы бойынша, аттың бірқалыпты жай жүрісінің өзінде оған мінген адамның денесінде 110 түрлі тербеліс туады екен. Яғни, барлық буын қозғалысқа түседі деген сөз. Сол себепті атқа міну – адамға биохимиялық тұрғыда оң ықпал етіп, ағзаны нығайта түседі. Дәрігер-мамандардың айтуынша, жылқы бұлшық еттерінің қозғалысы – массаж жасауға қабілетті көптеген элементтерден тұрады және ағзаның одан әрі күшеюіне алып келеді.Өйткені, жылқы температурасы адамның дене қызуынан бір жарым градусқа жоғары екен. Атқа отырған сәттен бастап тақымға берілетін жылу қан айналымының жылдамдығын арттырып, бойдағы тараған қан саусақтың ұшына дейін айналып шығады екен. Иппотерапия әсіресе жұлынға зақым келгенде, миға қан құйылғанда, жабық бас сүйек-ми жарақатын алғанда, мінез-құлық өзгеріске ұшыра­ғанда, көңіл күй төмендегенде, ұмытшақтық пайда болғанда, шорбуынға және тірек-қимыл аппараты қызметі бұзылғанда, бір сөзбен айтқанда, адамның жүйке жүйесіне қатысты ауруларды емдеуге қолданылады. Тіпті, есту қабілеті мен көздің көруі нашарлағанда да өз пайдасын тигізеді, дейді мамандар. Пайғамбарымыз ( c.а.у.) атқа мініп шабуды да балаларға наси­xат­таған екен. Ат және түйе жа­рыс­тарын өткізіп тұруға шақыр­ған. Ал, кейбір xадистерде Алла елші­сінің өзі осындай жарыстар­дан қалмай қатысатындығы жа­зылған. Әнәс (р.а) Пай­ғам­барымыздың Абба атты түйе­сін ешқандай түйе оза алмайтын. Бірде бір бәдәуи келіп Пай­ғамбарымызбен жарысып, озып кетті. Бұл мұсылмандарға ауыр тиді. Пайғамбарымыз оларды жұбату үшін: «Әрбір шарықтау­ға Алла тағала бір құлдырау береді» дегенін айтады.

Жалпы ата-бабаларымыз балаларын жастайынан атқа мінуге дағдыландырып отырған. Өйткені оның қандай пайдалы жануар екенін сезіне білген. Ендігі кезекте ат спортына тоқталсақ.

Жылқының өзі, әбзелдері, ер-тұрманы қымбат тұрады. Күті­мінен бөлек, олимпиадалық жа­рыстарға спорт­шыдан бөлек аттың өзін алып жүру де оңайға соқпайтын көрінеді. Әйтсе де мінсең – көлік, жесең – тамақ, кисең – киім, ішсең – сусын бола­тын қасиетті жануар үшін қанша шығындалсақ та артық­­тық етпес. Ең бастысы – қазақ екенімізді ұмыт­пасақ екен. Біз­дің ата-бабамыз әрқашанда жыл­қы баққан. Сол кәсіпті жойып жібер­мей, ал­дағы уақытта жыл­қы са­ны­ның көбеюіне бізде атсалысcақ деген үміттеміз!